Rok po ...

Przekrzyczeć muszę samotność ciszy,
niech twoje serce z dala usłyszy
myśli ? co lecą w przestrzeń jak ptaki
niosąc ku tobie gesty i znaki.
Niechaj usłyszą gwiazdy na niebie
jak nieskończenie tęsknię do ciebie.

We dnie i w nocy coś we mnie krzyczy,
że nic na świecie już się nie liczy
i żadna chwila nie jest przyjemną
od czasu, kiedy nie jesteś ze mną.

Zagłuszyć muszę dni pustych mary
i smutku obłok odpędzić szary,
niech krzyk mój siłą echa wzmocniony
popłynie w świata najdalsze strony.

Krew w skroniach tętni jak morskie fale,
pamięć wspomnienia wyświetla stale
z twym migotliwym, jasnym odbiciem…
…bo jesteś dla mnie sensem i życiem".
(M. Urban - Krzyk )

      Ten wiersz oddaje wszystko.

Nie mam pojęcia jak zleciał ten czas. Jak w transie, dosłownie i w przenośni. Wciąż nie mogę uwierzyć i wciąż płyną łzy.

Pamiętam jak wracaliśmy z Przylądka Nadziei, po toczeniu krwi i płytek, dostałaś nadprzyrodzonych sił. Nawet jechałaś bez tlenu długi czas i w nocy też nie potrzebowałaś go wiele. Wtedy po raz ostatni wróciła taka dawna roześmiana Madzia. Żartowałaś w samochodzie i chyba obie znów uwierzyłyśmy, że dasz radę i tym razem, że pojedziemy do Warszawy zrobimy co trzeba i wrócimy do kochanego domku do zwierzaków..... kto by pomyślał co stanie się wkrótce :-(

Tyle pytań co przez ten rok zadałam i na żadne nie było odpowiedzi, tyle łez, tyle bólu z tęsknoty i żalu .....i  końca nie widać.

Madziu tylko Ty jedna wiesz jak bardzo mi Ciebie brakuje, tylko Ty jedna widzisz ile łez płynie w ukryciu.

Tak bardzo mi Ciebie brakuje ale jestem wdzięczna, że byłaś moją córeczką, choć tak bardzo za krótko. Dzięki Tobie byłam najszczęśliwszą mamą na świecie.

Dziękuję Ci , kocham i tęsknię przeogromnie każdego dnia mocniej.

Ostatnie zdjęcia z tego dnia, ja wciąż myślę o czym wtedy myślałaś Kochanie :-(

Jeszcze miałaś chęć i siłę odwiedzić Zivę

A może chciałaś się z nią pożegnać ?