Mój mały rycerzyk...

Kochani, jesteśmy zmęczone, emocjonalnie zmaltretowane, ale chwilowo szczęśliwe. Płucka czyste, zmiany, które w poprzednim badaniu opisywane jako niespecyficzne, tym razem nie ma po nich śladu. Stres sięgał zenitu. Madzię trudno było uspokoić jakimikolwiek słowami pocieszenia. Zresztą trudno wiarygodnie zapewniać w pomyślność wyniku, kiedy samemu nie jest się niczego pewnym.  
Cieszymy się , że mamy to już za sobą, teraz jeszcze PET.
Wyniki bardzo słabiutkie, jak dla hipotetycznie terminowej chemii, więc rzecz oczywista, nie było o tym nawet mowy.
Póki co Wszystkim Wam serdecznie dziękujemy za słowa otuchy, za wsparcie i za to że podtrzymujecie czasem we mnie tą nadzieję, którą często sama nie potrafię utrzymać, kiedy zwątpienie i strach wygrywają w walce z pozytywny myśleniem.

Ciężko jest mi też cieszyć się tą chwilą wiedząc, że w innym domu Ewing niestety wygrywa...... :-(
Kochani jestem z Wami !

To wszystko to jakiś MATRIX,w który trafiłyśmy ponad dwa lata temu. Wydaje mi się z upływem czasu, że nie ma z niego ucieczki, nawet powrót do pracy nie stanowi nawet namiastki normalności.

Przepraszam, chciałam podzielić się z Wami dobrymi wiadomościami ale nie umiem i nie mogę myśleć tylko o sobie. 

A to już zdjęcia naszej kochanej Madzi w czasie czekania na badanie PET

picie wody mineralnej z kontrastem, średnio przyjemne, jak widać