Mój mały rycerzyk...

Nigdy nie jest tak jak by się chciało !
Już nic nie będę mówić na zapas, miało być tylko toczenie płytek, a zostałyśmy nadal w szpitalu. Ja niestety wieczorem musiałam zostawić Madzię bo jutro z rana ruszamy w drogę i choć wiem, że z babcią krzywda jej się nie stanie to tak mi jej tu brakuje, że miejsca nie mogę sobie znaleźć i ciągle myślę.
Dziś z samego rana obudził Madzię ból głowy, to samo było dnia poprzedniego. Wszystko stanęło mi w gardle kiedy doktor powiedział, że robimy tomograf bo to może być nawrót choroby.
I znów najgorsze słowa, najgorsze badania i najgorsze oczekiwanie na wynik, który był zadziwiająco szybko i dzięki Bogu był dobry. Ale stres trzymał jeszcze długo.
Madzia planowała dziś ubierać choinkę, nie wspomnę, że cała ta sytuacja w ogóle nie sprzyja tak zwanym przygotowaniom do nadchodzących Świąt.
Mam tylko nadzieję, że mimo tych zawirowań zasiądziemy do stołu szczęśliwi, Madzia w dobrych wynikach i pełni nadziei na to co przed nami.
Tak więc widzicie Kochani, jak to u nas i u innych rodzin, których dzieci ciężko chorują wygląda. Jedni się martwią jaki kupić prezent, my chcemy tylko spędzić Święta w domu z rodziną, inni już czynią przygotowania my nie jesteśmy pewni jutra.
Jednak i tak jesteśmy szczęśliwi, że nasze dzielne dzieciaczki są z nami, nie wszystkim dane będzie zasiąść do wigilijnej kolacji ze swoim skarbem, inni już wiedzą, że to ostatnia wspólna Wigilia, taki piękny czas a jednocześnie niewyobrażalnie bolesny i trudny.