Mój mały rycerzyk...

Doba po !
Madzia obłożona lekami, do przeciwbólowych dołączył Ketonal i dzięki niemu jest znośnie.
Noc nie była spokojna, można powiedzieć, że dopiero w dzień odsypiałysmy dwie poprzednie nocki.
Módlmy się, żeby uniknąć powikłań a najbardziej częstym jest tzw. wodniak. Zbiera się płyn w czaszce i trzeba go odciągać. Zmienia się cisnienie są wymioty i w ogóle nic fajnego.
Ze szczegółów wiemy, że nie mamy opony twardej, którą zastąpiono tworem sztucznym. Nie mamy opony miękkiej i koci. Trudne do wyobrażenia ale niestety prawdziwe. Potwór znów zabrał kawałek Madzi. Tyle ofiar poniosło już to moje dziecko a końca nie widać...
Wszyscy tu Madzię podziwiają, że jest taka dzielna i cierpliwa, że tak wiele już przeszła.
Nie narzekamy na warunki bo najważniejsze dla nas jest to, że jestemy razem non stop, dzień i noc.
Mamy salę tylko dla siebie pod okiem pielęgniarek a w poniedziałek mają nas przeniesć do sali z łazienką, bo ogólnie na cały oddział są dwie dla wszystkich. To chyba taki największy minus.
Jak do tej pory personel bardzo miły a i lekarze kontaktowi i całkiem spoko. Nie wspominając o ich kompetencji i profesjonalizmie.
Kończąc proszę o dalsze modlitwy i dziękuję za każdy komentarz, telefon czy sms.