Mój mały rycerzyk...

Kochani ! Madzia czuje się dobrze, gdyby nie presja odwlekającego się wyjazdu na chemię, wszystko mogłoby iść tym torem.
Dziś wyniki mamy porównywalne z poprzednimi bo : WBC 1,4 Neut. 0,7 HB 11,00 PLT 212 - czyli dwie pierwsze wartości mówią nam o tym, że jeszcze walizek nie pakujemy. Rano zadzwonię do Instytutu i dowiem się, a właściwie tylko poinformuję, bo i tak znam odpowiedź, że powtórzymy wyniki za 2 dni i zobaczymy. Najprędzej coś mi się wydaje, pojedziemy w sobotę, żeby od poniedziałku ruszyć do poradni.
No ale co tu gdybać, póki co Madzia uczy się z Panią Anią w domu, wymyśla różne zajęcia, a ostatnio wieczorami wszyscy lecimy sobie w kulki. Jest to ponoć jakaś dyscyplina sportowa, gdzie Jack kulka mniejsza wyrzucana jest np. na 28 m. i  przeciwnicy toczą do niej swoje trzy czy cztery większe kulki. Wygrywa ten kto wyceluje jak najbliżej Jacka (czyt. Dżeka). Nasz Jack jest większy a pozostałe kulki są mniejsze i odległości są mniejsze, na tyle na ile pozwalają gabaryty pokoju. Ale zabawa super :-)

Pozdrawiam Was wszystkich cieplutko i proszę o modlitwę.

Ps. Muszę jeszcze wspomnieć, że nasza zaprzyjaźniona Jula, zaczęła rehabilitować nóżkę. Przy okazji wpadła na pomysł, żeby się z Madzią założyć, która pierwsza pozbędzie się kul-głownie po to, żeby Madzie zmotywować do ćwiczeń. Ale Madzia zamiast myśleć o rywalizacji czyli o intensywnych ćwiczeniach to myśli co by tu wybrać za nagrodę kiedy tę rywalizację wygra.... No nie wiem czy w tym tempie może liczyć na cokolwiek.:-)